అవసరం అయితే చంపేద్దాం !!

కవిత రచన : సాత్విక

నీవు,నేను' అనేవి మరచి మనం అనుకున్నా 

నాలోని చెడుని తనకోసం వదులుకుంటున్నా

'నన్ను' నేను గుర్తుపట్టలేనంతగా మారిపోతున్నా  

సమన్వయంతో సమన్యాయం నే సంధిచేస్తున్నా

ఆటు పోటులు అన్నిటినీ నావని ఆనందించేస్తున్నా

బ్రతుకులోని అన్ని భాధ్యతలని నేనే కూడుకుంటున్నా

'నాకు-నేను' అన్న స్వార్దాన్ని నా నుండి తీసివేస్తున్నా

'తనవారుని నావారు'గా జీవిత బంధాలు హెచ్చవేస్తున్నా

భారమనిపించిన బాధలన్ని సంతృప్తి తో భాగించేస్తున్నా 

జీవనసంగ్రామములో సోంత లెక్కలు మరచిపోయానంటున్నా

****               *****              *****              *****

స్వార్ధం ఏకాంతముగా 'తన'తో కళ్ళగంతల ఆట ఆడేస్తున్నా

తననే గెలిపిస్తూ 'తన సుఖమే' తనకి బహుమతిగా ఎరేస్తున్నా

'పుష్కర సమయం' పుసిక్కున తిరిగోచ్చేసానని నాతో అంటున్నా

'నీవొద్దు నీడబ్బు కావాల'న్న పతాక సన్నివేశం పరిచయం చేస్తున్నా

ఆహా! భళా! విధి విశ్వరూపముగ తననావహించిందా అనుకున్నా

'భవిష్యత్తు' 'పగ - ప్రతీకారం' అనూహ్యముగా నాతో పందెం కాస్తున్నా   

బలహీనమైన క్షణాల ఆసరాగా స్వార్ధమే సరికొత్త ఆటకి ఆహ్వానిస్తున్నా

నిశ్చేష్టుడనై అచేతనమైన స్థితికి చేరువులోకి  నా మనస్సు చేరుకున్నా

'పిల్లలు' అన్న బంధమే వివేకముగా నాలో మమైకమై బుజ్జగిస్తున్నా

స్వార్ధపు ఆహ్వానాన్ని కాలదన్ని 'విడాకుల'తో పనిలేదని సర్దుకుపోతున్నా

విడివడిన మనస్సులతోనున్న నా సొంతమైన మనస్సుని చంపేస్తున్నా

ఆధునిక తరానికి విన్నపము : 

వీలుంటే సర్దుకు పోండి లేకుంటే 'మీ మనస్సుని చంపేసుకోండి ' ... పిల్లలు అనే భవిష్యత్తు మరచి విడాకుల జోలికి పోకండి. 'ఆధునికత'  అనేది మన ఆలోచనలో వుండాలి,  అంతే కానీ అనాగరికులలాగ  ఎవరిదోవ వారు చూసుకొని పిల్లలకి న్యాయముగా అందాల్సిన 'పితృ మాత్రు' ప్రేమలలో ఒకదానికి మాత్రమే పరిమితం చేయవద్దు... వారి మానసాలతో ఆడుకోవలదు..