ఎందుకో ఏమో? అందుకేనేమో!!

కవిత రచన : సాత్విక

'నిన్న' అనేదే చేయూత ,

'నేడు' అన్నది  తుళ్ళింత , 

'రేపు' అవ్వాలి కవ్వింత ,

సరైన ఆలోచనతొ ముడిపడినదే ఇదంతా,

'మనకంటి చూపైనా చేరగలిగే దూరం' కూసింత,

అయిననేమి దాని హద్దే అవతరించే 'ఆకాశమంత'…  

'రాపిడి' నడవడిలోనే స్వచ్ఛమైన  'అగ్గి' దాగున్నది,

'రాపిడే రాజీబడితే'  అగ్గైనా బట్టబయలు కాకున్నది,

కష్టాల కొలిమిలోనే "ఆలోచన" సెగ రగులుతుంది ,

అందిపుచ్చుకుంటే అవరొధముల గని కరుగుతుంది… 

'ఎత్తుకు  పై ఎత్తు',  కానే కాదు ఎవడో కట్టే తాయత్తు,

ఈ తత్త్వం తలకెక్క మనకవసరం "ఆలోచనా" కసరత్తు,

"ఆలోచనాతీరు" మార్చుకుంటే ఏదైనా అవుతుంది నీ సోత్తు,

అదే అర్ధమైతే ఈ జీవితమే నీ అడుగులకు మడుగులొత్తు… 

ఓడిన ఆ ఒక్క క్షణం నీది కానేకాదని తెలుసుకో,

ఓటమే ఒప్పుకోక వేగిరముగా ముందుకు సాగిపో,

నువ్వే 'గెలిచే' క్షణాలు ముందున్నాయని మరువకు,

జాప్యం చేయక కాలంతో జతకూడి ఆలోచన మార్చుకో…

'భూమి-ఆకాశం' కలిసే చోటే లక్ష్యంగా నిర్దేశించినా, నీకేల చింత, 

అనుకో, ఆ దూరమే నీవు పయనించ దొరికినట్టి అవకాశమంత,

ఆలోచనాసరళే మారితే,

నీ 'కన్నీళ్ళే' నీకే దాసోహమంటూ స్థితినే మార్చుకుంటాయి,

'ఆనందభాష్పాలు'గా గతి తప్పక అదే కంటినుండి ప్రవహిస్తాయి…