మనస్సు విప్పలేను ! కవిత రాయలేను !!

కవిత రచన : సాత్విక 

ప్రియురాలు కోరింది తన పై ఒక కవిత రాయమని,

నా కవితా భావాలు , తెరతీస్తాయి ఎన్నో అపార్ధాలు,

ఆమే ఆలోచనే, నా గుండెల్లో రేకెత్తిస్తుంది పెను తుఫా'నే',

ఆమే తాకిడే, నా మది లోతుల్లో రగిల్చేను ఓ అలజ'డే' ,

ఆమె వలపే, నా లో నిలుపును తన తలపుల సంఘర్ష'నే',

ఆమే సహచర్యమే, నాకు మత్తెక్కించే ఒక మాదక ద్రవ్య'మే',

ఎలా చెప్పను ఈ వింత భావన, కాకూడదివి కవితకు ప్రేరణ,

ప్రియురాలి చిరునవ్వే సిరులోలికించే ఆభరణం అనినచొ,

నే పుత్తడి బహుమతిని నీరువదిన్చునని తను బ్రమపడునేమో,

జవరాలి ముంగురులు వసంతాన ఊగే గాలి తెమ్మరులనినచో,

వసంతాన విహారయాత్రలు వారింతునని చింతపడునేమో,

తనకోసం నా హృదయంలో ప్రేమ మందిరము నిర్మించాననిచో,

రహదారి లేని నిర్మాణము తనకేల అని మిన్నకుండునెమో,

తన అందానికి సాటి రాదు ముల్లోకానా మరో అతివ అనినచొ,

ఏడేడు భువనాలు ఏల మరిస్తివని తను కలతచెందునేమో ,

ఇంకొన్ని భావాలను ఈ రచనలో మరిన్ని పంక్తులుగా జత చేసిన,

తన మనోభావం దెబ్బ తినిందని నా ప్రేమకు విడాకులు తుంచునేమో,

కవిత ఎలా రాయ గలను ? ఆమె కోరికేలా తీర్చ గలను ? 

అందులకే, నే మనస్సు విప్పలేను , ఈ కవిత రాయలేను...