మా పిచ్చ కానే కాదు ...

కవిత రచన : సాత్విక

ఓ రోదసీ యాత్రికుడా,

అంతరిక్షమున ఏమున్నది పరిశోధించడానికి ?

ఆలి అంతరంగమును పరిశీలించ వీలు వెతకవోయి..

అనంత విశ్వాన్ని నింపుకునే వైశాల్యం కనిపించునోయి...

ఓ యోధుడా,

కదనరంగమున కదం తొక్కనేలా ?

బాల కోరిక కాదని, ఆమె ఎదుట నిలువగలవా ..

నిలచిన తెలిసిపోవునులే నీ అసలు దమ్మెంతో ఓ సిపాయి ...

ఓ నావికుడా,

సాగరగర్భమున శోధించి నీవు వెలికి తీసిన నిధులెన్నో ? కానీ

నీ తరమగునా, త్రవ్వి చూచుట ఆమె మది లోతుల్లోన !!

నిక్షిప్థముగున్న నిగూఢమైన అనంత సంపదలెన్నెన్నో ...

ఓ పర్వత అధిరోహకుడా,

పర్వత శిఖరము చేర మార్గమన్వేషించి మధన చెందనేలా ?

ఆమెలోని దూరాలోచనా శిఖరము చేర పధము వెతకవోయి ..

జీవితపు అసలు అంచు ఏమిటో నీకే అవగతమవునోయి ...

ఆమె మోసే కుటుంబ భారం ముందు భూమాత మోసే భూభారం తక్కువేనోయి..

పెను తుఫాను సైతం,  ప్రశాంతముగా యోచించును కదా ఒక్క క్షణం ఆమెని తలచినంతనే..

భగవంతుడే మారు రూపముగా అవతరించి, చేసుకొనెను కదా అమ్మ ఒడినే తన సన్నిధిగా ..
నీకు అతిశయోక్తి అనిపించేనా? ఆమెతో నీ సాన్నిహిత్యం పెంచుకొని మరల చూడ రావోయి ...

ఆమెను ...

నీవేరుగవులే, నేనెరుగనులే, అసలేవ్వరకి తెలియదులే,

ఆమెనెరుగ, కవి పండితులు కలం పట్టి చేస్తున్న కాలయగ్నమిది (కవిత్వం),

ఆమెనెరుగ, తరతరాలుగా సాగిపోతున్న నిరంతర పట్టుపటాంగమిది (దీక్ష),

ఆమెను ప్రకృతి తో పోల్చుట తప్పు(ప్పదు)లేదులే ఓ చిరంజీవి సోదరా ... 

ఇట్లు

వేడి వేడి సమోసాల బండితో,

బండి యజమాని సాత్విక..

(ఏదో మా పిచ్చ కాకపోతే , అమ్మాయికి ప్రకృతికి పోలికేంటి ?   అన్న ప్రవల్లికకి సంక్షిప్త సమాధానంగా ఇలా ...)